Η κυβέρνηση προσανατολίζεται πλέον να προχωρήσει -αν δεν μπορεί να κάνει αλλιώς λόγω προεδρικής εκλογής- σε εκλογές την άνοιξη. Όμως για να γίνει αυτό, πρέπει να ολοκληρωθεί ομαλά η επόμενη αξιολόγηση. Και σε αυτήν η κυβέρνηση προσέρχεται αποκρούοντας κάθε συζήτηση για ομαδικές απολύσεις ή δραματικές αλλαγές στο ασφαλιστικό. Η κυβέρνηση ελπίζει ότι το ΔΝΤ θα δώσει 3.5 δισ. ευρώ και θα αποχωρήσει από το πρόγραμμα. Ωστόσο το protagon πληροφορείται ότι το ΔΝΤ δεν σκοπεύει να το κάνει. Το ΔΝΤ είναι ο εταίρος που μας πίεσε περισσότερο όλα αυτά τα χρόνια. Οι άλλοι δύο μέχρι και που μας άφηναν να μαγειρεύουμε νούμερα. Τώρα στο ΔΝΤ αναρωτιούνται τι υπάρχει στη χώρα όσον αφορά θεσμούς και μηχανισμούς που θα αποτρέψουν την επιστροφή στη νεοελληνική κανονικότητα. Για παράδειγμα, το Ταμείο δεν ξεχνάει τι συνέβη με το Χάρη Θεοχάρη, ενώ θεωρεί ως ήττα την αδυναμία του να επιβάλλει φορολογική διοίκηση που να αντιστοιχεί σε χώρα του δυτικού κόσμου. Έχει αποφασίσει, λοιπόν, όλα αυτά τα να τα μετατρέψει σε κεντρικό ζήτημα της επικείμενης διαπραγμάτευσης. Το κακό για την Αθήνα θα ήταν μικρό αν οι ευρωπαϊκές πρωτεύουσες ήταν αδιάφορες. Δεν είναι. Και σημειώνουν με προβληματισμό ότι η Αθήνα ανακοινώνει φορολογικές ελαφρύνσεις και συζητά την έξοδο της από το μνημόνιο, χωρίς να υπάρχει πλάνο για την επόμενη ημέρα. «Βλέπουμε ότι η Ελλάδα έχει μπει σε προεκλογικό ρυθμό και αντιλαμβανόμαστε όλο και πιο μεγάλο τον κίνδυνο εκτροχιασμού» μου έλεγε παράγοντας που εργάζεται στην Ε.Ε. Και μου θύμισε ότι στις Βρυξέλλες βλέπουν τον επικεφαλής της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής να σέρνεται σε εισαγγελικά γραφεία επειδή εφάρμοσε τους κανόνες της Eurostat. «Το πρόγραμμα τελειώνει και η ζωή στην Ελλάδα θα συνεχιστεί. Το θέμα είναι από ποιο σημεία και μετά. Από εδώ πού είστε τώρα ή από το 2009;» Δυστυχώς κανένας δεν σκοπεύει να το θέσει έτσι και στο εκλογικό σώμα.