google.com, pub-4409140963597879, DIRECT, f08c47fec0942fa0 Το γκρραάάπππ της γουρνοπούλας!!

Το γκρραάάπππ της γουρνοπούλας!!

Ακούγεται ένα:  Γραάάπππ!, ένας θόρυβος από βαρύ μαχαίρι πάνω σε ξύλο.
Μετά και δεύτερο πιο δυνατό, και τρίτο πιο χαλαρό.  Κοιτάς και βλέπεις την ίδια και απαράλλαχτη κίνηση  σαν τον παραδοσιακό χασάπη που κόβει το σφάγιο κομμάτια πάνω στο χοντρό κυκλικό ξύλο... (από ευκάλυπτο)
  Αλλά εδώ είναι ψημένο το κρέας, μόλις βγήκε απ τη λαμαρίνα, απ το φούρνο. Το κατεβάζουν με έντεχνο τρόπο απ τη λαμαρίνα, με κάτι πλατιά μαχαίρια και λίγο με τα χέρια, και το αποθέτουν πάνω σ ένα μακρόστενο σκληρό ξύλο πάχους 5-7 εκατοστά .
 
Μετά το γκραπππ,  χώνουν τη μανιάρα με το δεξί χέρι, κάτω από το κομμάτι πού έκοψαν, και βοηθώντας και  με το αριστερό χέρι  το ρίχνουν πάνω στη λαδόκολα ή στο σιδερένιο πιάτο, βάζουν και μπόλικο αλατοπίπερο και το τυλίγουν ή το  σερβίρουν…
 Τριγύρω από το ξύλο της γουρνοπούλας μπόλικο το λίπος να τρέχει, να στάζει στο πάτωμα ή στην άσφαλτο, κι αυτή η χαρακτηριστική μυρουδιά…    
Τα παλαιότερα χρόνια που ήταν και πολύ πιο νόστιμες οι γουρνοπούλες, επιτρεπόταν οι  υπαίθριες ,  δεν είχαν καν  σκέπασμα, και  πριν  το γκράαπ,  φώναζε ο μάστορας : μ α κ ρ ι ά ! , για να μην τους πιτσιλίσει.   Χτυπούσε δυνατά,  οι στάλες έφταναν και 3 και 5 μέτρα μακριά, και μετά μαζεύονταν όλοι να δοκιμάσουν τζάμπα με το χέρι τους ένα μικρό κομματάκι, συνήθως λίγη πέτσα. Ναι μεν, έχανε λεφτά από το ‘τζάμπα’, αλλά όλο και κάποιος θα αποφάσιζε να ψωνίσει, τόσο νόστιμη ήταν , πανζουρλισμός, τρελαίνονταν όλοι να τρώνε .
 Αργότερα ο νόμος τους υποχρέωσε να την έχουν σε μακρόστενο κουτί, μάλιστα βάζουν και  λάμπα μέσα, για να τραβάνε την προσοχή!  Αλλά επειδή και πάλι είχαν επί του δρόμου (!) το κουτί με τη γουρνοπούλα, τους υποχρέωσαν να την έχουν εντός καταστήματος. Και αυτοί σκέφτηκαν να τη βάλουν επί της βιτρίνας, και έβαλαν στο πεζοδρόμιο-δρόμο μιά άλλη ξύλινη-πλαστική γουρνοπούλα απομίμηση! Και μια ταμπέλα: γουρνοπούλα εντός!   Όμως έγινε δικαστήριο και τελικώς άλλαξε ο νόμος και ξαναεπιτρέπει εθιμικώ δικαίω την υπαίθρια γουρνοπούλα, έστω σκεπασμένη!!!
 Το κράτος παίζει το κρυφτούλι με τους μαγαζάτορες.
Πού είναι τα γάντια?, πού είναι το υγειονομικό? Πώς αφήνουν το ψημένο κρέας απάνω στο πολυχρησιμοποιημένο ξύλο που κρατάει μικρόβια? Το έθιμο νίκησε το νόμο! Δεν περνάει ο νόμος στην γουρνοπούλα! Ευτυχώς που υπάρχουν και τα έθιμα, αλλιώς θα μας είχε ισοπεδώσει το κράτος!

 Αλήθεια!, γιατί κάνουν τον γνωστό θόρυβο, οι γουρνοπουλάδες όταν κόβουν την γουρνοπούλα???  Μήπως το κάνουν επίτηδες??? Αφού θα μπορούσε να το κόψει μαλακά με το τροχισμένο μεγάλο μαχαίρι του ή και με ειδικό ηλεκτρικό μαχαίρι.
 Ένα επιχείρημα είναι πως το κάνει απότομα για να κόψει την σκληρή πέτσα και να μην του γλιστρήσει. Και για να κόψει τα κόκκαλα που έχει μέσα. Αλλά δεν φτάνει το επιχείρημα αυτό, διότι αν είναι καλά τροχισμένη η μανιάρα, κόβει καλά και χωρίς το γκρααπππ!
 Η απάντηση είναι πως το κάνουν απλά από έθιμο και για ‘μαγκιά’. Αλλά και για να προσελκύσουν πελάτες που έχουν συνδέσει τον ήχο με το φαγητό. Τέλος, και για να κάνουν επίδειξη και ‘ζήλεια’ στους άλλους γουρνοπουλάδες πιο δίπλα…

 Ας παρατηρήσουμε πως η όλη διαδικασία έχει μια μυσταγωγία, εκπέμπει έναν φόβο. Όπως και το ίδιο ‘γκράπ’ που κάνει ο χασάπης όταν κόβει με τη μανιάρα πάνω στο ξύλο.  Πολλοί γουρνοπουλάδες καμαρώνουν πως ξέρουν να κόβουν ‘ακριβώς’  όσο τους ζητήσεις , ‘στο γραμμάριο’.

---Ποιός το φαντάζονταν πως υπάρχει και ένας άλλος πολύ σημαντικός λόγος που είναι δημοφιλής η γουρνοπούλα, εκτός από την νοστιμιά της.
 Η γουρνοπούλα ήταν αντίσταση των Ελλήνων προς την Παλαιά Διαθήκη και προς τους Μουσουλμάνους Τούρκους.

 Απίστευτο αλλά αληθινό, και αξίζει να το εξετάσουμε:

 Το ‘ιερό’ βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης λέει επί λέξει:…

 Βιβλίο 3ον,  Λευιτικόν, 11 κεφάλαιο, στίχοι: 4, 6,7,8, 22
 Ο Κύριος (Γιαχβέ) μίλησε στον Μωυσή και του είπε: αυτά τα ζώα μπορείτε να τρώτε απ΄ όσα υπάρχουν πάνω στη γη. Κάθε πλάσμα που έχει χωρισμένη την οπλή και έχει σχισμή στις οπλές και αναμασάει την τροφή. Να μην τρώτε την καμήλα επειδή αναμασάει την τροφή αλλά δεν έχει χωρισμένη οπλή. Το λαγό, επειδή αναμασάει την τροφή αλλά δεν έχει χωρισμένη την οπλή, Επίσης το γουρούνι επειδή έχει χωρισμένη την οπλή, αυτό όμως δεν αναμασάει την τροφή. Είναι ακάθαρτο για εσάς. Δεν πρέπει να τρώτε καθόλου απ το κρέας τους, ούτε να τα αγγίζετε όταν είναι νεκρά. Είναι ακάθαρτα για σας. (…)
 Και συνεχίζει: από τα φτερωτά που περπατούν με τα τέσσερα και κάνουν άλματα (ενν: τα έντομα) μπορείτε να τρώτε μόνο την  αποδημητική ακρίδα και την φαγώσιμη ακρίδα, και τον γρύλο, κλπ.

 Ο λαός μας , που δεν έχει διαβάσει την Παλαιά Διαθήκη ,έπλασε τον μύθο πως ο Μωάμεθ ήθελε να μοιάσει του Μωυσή κάνοντας ένα ψευτοθαύμα, και έθαψε ασκιά με νερό, ώστε να χτυπήσει το ραβδί και να βγεί νερό. Αλλά πήγαν τα γουρούνια και του τα χάλασαν, γι αυτό τα καταράστηκε, και είπε να μην τα τρώνε.  Όμως η αλήθεια είναι πως οι μουσουλμάνοι δεν τρώνε χοιρινό επειδή το λέει κάπου το Κοράνι, το οποίο στηρίχτηκε σ’ αυτό το εδάφιο της Παλαιάς Διαθήκης, η οποία είναι η βάση του Κορανίου. ( αλλά και η βάση –μερικώς- της  Καινής Διαθήκης).

 Η Παλαιά Διαθήκη,-λοιπόν, -ένα ιερό βιβλίο-, απαγορεύει το χοιρινό και το λαγό (τα πιο νόστιμα κρέατα) και μας λέει να τρώμε ακρίδες και γρύλους!   Αυτό κάνουν οι μουσουλμάνοι και μερικοί εβραίοι. Δεν το κάνουν επειδή τάχα είναι αδηφάγο και παμφάγο ζώο  και δείχνει ‘βρώμικο’ καθώς κυλιέται στις λάσπες. Αλλά επειδή λέει έτσι η θρησκεία τους.  Επειδή δεν αναμασά την τροφή, ενώ έχει χωρισμένα δάχτυλα.
 Όμως όλοι οι Έλληνες, -όπως και οι χριστιανοί γενικότερα-, αντέδρασαν όσο μπόρεσαν στους τρελούς νόμους της Παλαιάς Διαθήκης (υπάρχουν εκατοντάδες τέτοιοι) και τρώνε αβέρτα γουρνοπούλα.
 Τα παλαιά τα χρόνια, επί τουρκοκρατίας, αν έτρωγες αρνί ερχόταν ο Τούρκος και στο έπαιρνε, αλλά αν έτρωγες γουρνοπούλα ούτε καν πλησίαζε, από απόσταση!….
 Ο μόνος νομός στην Ελλάδα που τρώνε τόση γουρνοπούλα καθημερινά, και τις έχουν και επί των δρόμων είναι η Μεσσηνία. Και περισσότερο η Τριφυλία: Κυπαρισσία-Κοπανάκι, κλπ.  Κι αυτό ως έθιμο, ως ανάμνηση για όσα πέρασαν απ τους Τούρκους και ως υπόμνηση πως  από εδώ ξεκίνησε η επανάσταση του 21. Η γουρνοπούλα τότε ήταν είδος αντίστασης, και τρόπος επιβίωσης.

 Ο Κωστής Παλαμάς που έμεινε ένα χρόνο στην Άνω Πόλη Κυπαρισσίας, λέει πως όλα τα σπίτια είχαν πολλά γουρούνια, που γύριζαν και ελεύθερα στους δρόμους τρώγοντας ότι βρίσκανε μπροστά τους. Ο νόμος που τα απαγόρευε να είναι ελεύθερα δεν μπορούσε να εφαρμοστεί. Και λέει επί λέξει: δοκίμασε να εφαρμόσεις τον νόμο, δεν θα τα καταφέρεις:  α ρ κ α δ ι ά    κ λ α ί ο υ σ α   τ α   χ ο ι ρ ί δ ι α   α υ τ ή ς

-- μερικά μυστικά της γουρνοπούλας :
--Αν πουληθεί η μισή,  βγάζει τα έξοδά της. Όλοι οι γουρνοπουλάδες έχουνε το άγχος αυτό, να πουλήσουν τουλάχιστον τη μισή. Δηλαδή δουλεύουν 100% κέρδος.
-- Συνήθως σου βάζουν περισσότερο απ όσο ζητήσεις, έως και μισή φορά επάνω. Όσοι πελάτες το γνωρίζουν αυτό, λένε να βάλει λιγότερο. Π.χ. του λες: μισό κιλό για να σου βάλει ένα.
--Το (μισό) γουρούνι το έχουν τυλίξει με μια πλαστική κλωστή. Κακώς γιατί πλαστικό μυρίζει αν καεί. (παλαιότερα το τύλιγαν με σύρμα ή σχοινί, αλλά τεμπέλιασαν)
--η ψητή γουρνοπούλα στη σούβλα είναι ακόμη νοστιμότερη. Επί αιώνες έτσι έτρωγαν τη γουρνοπούλα, στη σούβλα όπως το αρνί. Μόνο τις τελευταίες δεκαετίες τη βάζουνε για ευκολία στο ταψί , στο φούρνο.
--τρώγεται και παγωμένη, επίσης νόστιμη.
--τρώγεται όλη!, το γουρνοκέφαλο είναι σπάνιος μεζές, αλλά σήμερα το πετάνε.
--Πολλοί γουρνοπουλάδες τις αφήνουν επάνω στο ξύλο και αρχίζει και χαλάει, ή την δίνουν και την άλλη μέρα, μισοσάπια, και χωρίς να το λένε πως είναι χθεσινή. Δεν θέλουν να την δώσουν φτηνότερη, ούτε και τζάμπα, προτιμούν να την πετάξουν αν δεν την πουλήσουν. Το θεωρούν γκαντεμιά, ότι αν τους δώσεις τζάμπα, θα έρθουν την άλλη μέρα από νωρίς να ξαναπάρουν τζάμπα και δεν θα πουλήσεις…
--πολλά γουρούνια σήμερα έρχονται από το εξωτερικό!!!. (Βέλγιο, Ολλανδία, κλπ) από ακίνητα σε κλουβιά και βασανισμένα ζώα που τους δίνουν πολλές ορμόνες. Είναι άνοστα και βλαβερά, ‘δηλητήριο’. Αλλά έχουν καταφέρει οι μοντέρνοι κτηνίατροι να μην έχει την μυρωδιά του γουρουνιού κι έτσι κοροϊδεύουν τους πελάτες τους. Είναι ντροπής να εισάγουμε γουρούνια στην Ελλάδα. –Η Ευρώπη και το Υπουργείο  κακώς επιδοτεί μόνο τα σταβλισμένα ζώα, θα έπρεπε να έκανε ακριβώς το αντίθετο, να επιδοτεί τα ελεύθερα γουρούνια και να απαγορεύει τα φυλακισμένα που τους δίνουν παχυντικές ορμόνες. Τα κρέατα αυτά είναι υπεύθυνα για την παχυσαρκία και την θηλυπρέπεια και γυναικομαστία των αντρών.
-- Πολλά σουβλάκια καλαμάκια που τρώμε, είναι από κρέας εισαγωγής, και γι αυτό δεν είναι τόσο νόστιμα…
---Τα γουρούνια ελευθέρας βοσκής είναι πέντε φορές νοστιμότερα, και ιδίως αν είναι από ημιάγριο χοιρινό.

---Και κάτι από γλωσσολογία:  Το γουρούνι στα αρχαία ελληνικά λεγόταν: σῦς και ὗς ,  αυτό πήγε στα λατινικά ως sus, στα αγγλικά άλλαξε λίγο και έγινε swine (σουίν).  Αλλά λεγόταν και κάπρος , λέξη που πήγε στα λατινικά με παραλλαγμένα σύμφωνα ως porka  και στα αγγλικά έγινε pork.  Όσο για την λαϊκή λέξη γουρούνι, προέρχεται ύστερα από παράφραση από την αρχαία ελληνική χοίρος, χοιρίδιο.

--και μία καινοτομία. Μαγαζί με καθημερινή γουρνοπούλα, στο κέντρο του μαγαζιού, στο ‘όρθιο’, σούπερ παραδοσιακή, να τρώνε με τα χέρια.  Με ελευθέρας βοσκής ζώα, με ζυμωτό ψωμί και λίγο χωριάτικο κρασάκι . Καλή τιμή, και  η γουρνοπούλα θα καταναλώνεται   μέσα σε μία ώρα ,το πολύ 2, και μετά να κατεβαίνει κάθετα η τιμή ώστε να πουλιέται, να μην προλαβαίνει να κρυώσει, να μην ξεμένει.  Το μαγαζί αυτό βγάζει κάθε μέρα καλό μεροκάματο.

                     antoniosantonopouloskyparissia

Post a Comment

Νεότερη Παλαιότερη