Ευτυχώς που η Ελλάδα έχει φτάσει στο μεγαλύτερο σημείο εκφυλισμού της, ώστε κατ’ ανάγκην θα έλθει η καλυτέρευση.(?!)
Ας περιγράψουμε ένα νεοελληνικό πανηγύρι...
●-- Πλαστικές καρέκλες , πλαστικά τραπέζια, πλαστικά τραπεζομάντηλα, πλαστικά ποτήρια - πιάτα - πιρούνια. Μπύρα σε αλουμινένιο κουτάκι. Όλα αυτά, μετά το τέλος του πανηγυριού θα πεταχτούν ‘στα γρήγορα’, μαζί με αποφάγια, σε τεράστιες μαύρες πλαστικές σακκούλες, και θα πάνε για …κάψιμο!!!
Μηδέν ανακύκλωση, βαριούνται να πλύνουν το πιάτο τους και το ποτήρι τους , και η τιμωρία τους είναι να τρώνε σε πλαστικά! Βαριούνται να μαζέψουν τις ξύλινες καρέκλες, και βάζουν πλαστικές που ‘στοιβάζονται πιό εύκολα’ !
●-- Η μουσική είναι κι αυτή ‘πλαστική’, από cd ή από υπολογιστή: πατάς ένα κουμπάκι και παίζει ‘πρόγραμμα’. Ενισχυτές ήχου και μεγάφωνα σε μεγάλη ένταση, ώστε να μη μπορείς να μιλήσεις με τον διπλανό σου, απλώς περιορίζεσαι στο να παίρνεις ‘μάτι’, (το ίδιο κάνουν κι οι άλλοι…)
Δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς κέφι. Έχουν μάθει από τα μπουζούκια, που επίτηδες έβαζαν τέρμα την ένταση για να γίνεται ‘κατανάλωση’ .
●-- Η ποιότητα της μουσικής είναι κι αυτή χάλια, όπως όλα τα άλλα. Ψευτο-νεο-‘δημοτικά’ τραγούδια: Έφη Θώδη, κλπ. Δεν γνωρίζουν τα αυθεντικά παραδοσιακά τραγούδια, τους φαίνονται παλιομοδίτικα, τους θυμίζουν εποχές φτώχειας, ενώ προτιμούν τα νέα ‘δημοτικά’, είναι πιο ‘μοντέρνα’!!!
●-- Η γιορτή ξεκινά αργά το βράδυ, μόλις νυχτώσει, με φώτα και ηλεκτρισμό!!. Δεν μπορούν να διασκεδάσουν με φυσικό φωτισμό, αργά το απόγευμα, όπως διασκέδαζαν από πάντα οι Έλληνες έως πρίν λίγες δεκαετίες . Η νύχτα διώχνει τα κόμπλεξ, αυξάνει τη διάθεση και τον ερωτισμό. (ή τουλάχιστον έτσι νομίζουν, έτσι ελπίζουν..)
●-- Κι αν το πανηγύρι είναι στη Μεσσηνία, τότε το φαγητό είναι η ‘αθάνατη’ σχέτη γουρνοπούλα με φουσκωτό ψεύτικο ‘ψωμί’, να τρέχουν τα λίπη, να ανεβαίνει η χοληστερίνη στα ύψη... Δεν τρώνε επειδή πεινάνε, αλλά για υποκατάστατο του έρωτα!!! Ναι! έχει αποδειχτεί πως όποιος δεν έχει έρωτα το ρίχνει στο φαγητό. Σ’ όλους μας έχει τύχει να κάνουμε κάτι τέτοιο. Οι 9 στους 10 νεοέλληνες είναι υπέρβαροι και παχύσαρκοι, και ο απλός λόγος είναι πως έχουν ‘επιθυμίες’, έχουν ορμές, ‘ζηλεύουν’, αλλά δεν έχουν έρωτα, δεν ‘γαμούν’, για να το πούμε χωριάτικα. Και το ρίχνουν στα υποκατάστατα: τρώνε συνεχώς, πίνουν, καπνίζουν.
●-- ●-- ●-- Αλλά ας πάμε στο αποκορύφωμα του εξευτελισμού των πανηγυριών, που έγινε στη Σπηλιά Κυπαρισσίας, στις 6 Αυγούστου 2016, στης ‘αγια-Σωτήρως’.
Μεγάλη θρησκευτική γιορτή (!), η Μεταμόρφωση του Σωτήρος Χριστού (!), και το έθιμο λέει πως το φαγητό είναι μπακαλιάρος - σκορδαλιά. Ένα πεντανόστιμο παραδοσιακό φαγητό. (το μόνο που άξιζε -λίγο- σ’ αυτό το πανηγύρι..)
Υπήρχαν όλα τα παραπάνω, και με το παραπάνω. Όλα πλαστικά, όλα ψεύτικα.
Και γυρίζει κάποιος και μοιράζει ένα μεγάλο χαρτί με τους χορηγούς του πανηγυριού. Διάφοροι νεόπλουτοι επαγγελματίες της περιοχής γίνονται χορηγοί, και κάνουν δωροθεσία για να γίνει λαχειοφόρος αγορά, για τις ανάγκες του χωριού. Για τα έξοδα του πανηγυριού, για την εκκλησία, ή κάτι τέτοιο....
Μία ταβέρνα προσφέρει ένα δωρεάν γεύμα για 4, ένα βιβλιοπωλείο χαρίζει: ένα βιβλίο, ένα ζαχαροπλαστείο χαρίζει: ένα τεψί μπακλαβά, κλπ, κλπ. Υπάρχει πολλή πλάκα όταν βλέπεις τι χαρίζει ο καθένας για δείξει τον φιλότιμο πλούσιο…
Και το αποκορύφωμα: 3 κ α τ α σ τ ή μ α τ α Γ ε ω π ό ν ω ν χ α ρ ί ζ ο υ ν από ένα παρόμοιο δώρο, αλλά ποιό? (κρατηθείτε) 4 κιλά ζιζανιοκτόνο: Ρ α ο υ ν τ ά π, και Γ κ ρ α μ ο ξ ό ν , κλπ.
Τι άλλο να έδιναν? Αυτό πουλάνε κάθε μέρα, αυτό έχουν ανάγκη όλοι οι χωριάτες για να ρεντίζουν τα χορτάρια στο χωράφι τους, κάτω απ’ τις ελιές, αλλά και στην αυλή τους, παντού, να καθαρίσει ο τόπος από τα κωλόχορτα...
Ποιοί να ήταν άραγε οι τυχεροί που πήραν τα χημικά ζιζανιοκτόνα, τα δηλητήρια αυτά που φέρνουν τον καρκίνο και άλλες ασθένειες σε φυτά , σε ζώα και ανθρώπους?
Τι κι αν έχουν απαγορευτεί σε άλλες χώρες? Τι κι αν ξέρουμε όλοι πως είναι δηλητήρια? Τι κι αν πλέον δεν μπορούμε να μαζέψουμε λάχανα για να φάμε?
Τι κι αν ξέρουμε πως απαγορεύεται να τα δίνουν οι γεωπόνοι εκτός μαγαζιού τους, και χωρίς να εξηγήσουν για τους κινδύνους και για τον τρόπο χρήσης τους?
Η πιο πολυραντισμένη με τ ό ν ο υ ς χ η μ ι κ ά περιοχή της Ελλάδας είναι η δική μας. Όλος ο υδροφόρος ορίζοντας έχει μολυνθεί. Ραντίζουν και δίπλα απ τις πηγές! Ο καρκίνος ήδη ‘θερίζει’, και στα επόμενα χρόνια δεν θα αφήσει κανένα σπίτι.
Ψυχανάλυση του ραντίσματος . ‘ψεκάστε-σκουπίστε-τελειώσατε’!!
Αλλά γιατί όλοι ραντίζουν με χημικά, ενώ όλοι ξέρουμε πως είναι δηλητήρια?
--Το κάνουν κι άλλοι, εμείς θα σώσουμε τον κόσμο’??? --Το δίνει ο γεωπόνος του χωριού, κάτι θα ξέρει αυτός! --Λένε πως δεν είναι -πολύ- επικίνδυνο.. --Αν βάλουμε χορτοκοπτικό είναι ακριβότερο. Γαϊδούρι δεν έχουμε, ούτε πρόβατα , για να φάνε τα χορτάρια… --Το λάδι που θα βγάλουμε, θα έχει λίγο δηλητήριο, αλλά έχει καλή τιμή, θα πάρουμε και το ‘πρίμο’, θα κονομήσουμε...
Το ρέντισμα έχει κάτι μαγικό: είναι η α υ τ ό μ α τ η ‘κ α θ α ρ ι ό τ η τ α’, έστω κι αν είναι χημική. Ας θυμηθούμε τη διαφήμιση για να καθαρίζουμε τα τζάμια με ένα δηλητήριο: ψεκάστε-σκουπίστε-τελειώσατε. Τα κάνει αόρατα! Αντί να καθαρίζουμε τα τζάμια με λίγο ξύδι και ένα πανάκι ή έστω εφημερίδα, αυτοί οι τεμπέληδες παίρνουν το επικίνδυνο χημικό, για να κάνουν ό,τι λέει η διαφήμιση.
Το ρέντισμα, ο ψεκασμός, ξεκινά και από τη θρησκεία. Ο παπάς μέσα στις εκκλησίες μας ραντίζει με αγιασμό, με φύλλα βασιλικού ή σμυρτιές. Αλλά κατά βάθος το ράντισμα μας θυμίζει υποσυνείδητα τον ψεκασμό που κάνει ο φαλλός. Είναι η κορύφωση του άντρα, η μαγκιά του, είναι και κάτι που αρέσει πολύ στις γυναίκες, και που πάντα θα το ζηλεύουν, γιατί ο δικός τους ‘ψεκασμός’ είναι πιο σπάνιος…
Η λύση, λοιπόν, για τον εκφυλισμό των πανηγυριών και τη μόλυνση της φύσης , είναι να το ρίξουμε στον φυσικό έρωτα, και να σταματήσουμε το χημικό ραουντάπ!
Αλλά επειδή αυτό είναι ανέφικτο για πολλούς, τότε -δυστυχώς- η μόνη λύση είναι να συνεχιστεί η οικονομική λιτότητα, ώστε να γυρίσουμε στη ζωή που κάναμε πριν 20-30 χρόνια. Αν μπορείτε, βρείτε άλλη λύση…
antoniosantonopouloskyparissia.blogspot.gr
υστερόγραφα:
1. -- Ο Δήμος Κυπαρισσίας έχει κάνει κάτι χειρότερο από τους Σπηλαίους. Ράντισε πριν λίγες μέρες με ραουντάπ τα αλμυρίκια που βρίσκονται στην κεντρική παραλία της Πόλης (!), για να ξεράνει τα παρακλάδια, για να έχει θέα στην αμμουδιά το δίπλα ξενοδοχείο… (!)
2. -- Το παρόν άρθρο αφιερώνεται στη μνήμη ενός αγρότη απ τη Σπηλιά, του Αντώνη, που πέθανε νέος, πριν λίγα χρόνια, από τα χημικά δηλητήρια, ύστερα από μαρτυρική ασθένεια . Είχε δώσει ‘ευχή και κατάρα’: να σταματήσουν τα ρεντίσματα με τα ζιζανιοκτόνα. Δυστυχώς κανείς δεν τον άκουσε… Γιατί δεν αντιδρά κανείς στη μόλυνση του περιβάλλοντος???